သတၱ၀ါမွန္သမွ် ဘ၀ကုိလုိခ်င္တပ္မက္တဲ့ ေလာဘတဏွာရွိေနသမွ် ဘ၀ကုန္ဆံုးရာ လမ္းေၾကာင္းမွန္ကုိသိၿပီး ဘ၀တစ္ဖန္ မျဖစ္လာေအာင္ အားမထုတ္ထားေသးသမွ် တစ္ဘ၀မွတစ္ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းျဖစ္ေနၾကရအုန္းမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘ၀ဆုိတာ ဒီဘ၀ေသရင္ ေနာက္ဘ၀မျဖစ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ အယူရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိအယူရွိသူမ်ားသည္ လူ၀င္စားမ်ားကုိ မျမင္မၾကားဘူး၍လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းတရား အက်ိဳးတရားတုိ႔သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္စပ္ေနသည္ကုိလည္းေကာင္း ေသခ်ာက်နစြာ နားမလည္ထားေသးျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။
လူတစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ သတၱ၀ါတစ္ဦးဟာ ဘ၀တစ္ခုမွ တစ္ခုသုိ႔ ေျပာင္းလဲတဲ့အခါမွာ ေသခါနီးကာလတြင္ ကံ၊ ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္ (၃)မ်ိဳးတုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပၚကာ ေနာက္ဘ၀သစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ဟာ အင္မတန္ျမန္တာေၾကာင့္ အဲဒီနိမိတ္ေတြျဖစ္ဖုိ႔ သီးသန္႔ေစာင့္ဆုိင္းေပးေနခ်ိန္ရယ္လုိ႔ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ကားတုိက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဓါးထုိးခံရ၍ လည္းေကာင္း၊ ဗံုးမွန္၍လည္းေကာင္း ခ်က္ခ်င္းေသႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားေသာ္မွလည္း ထုိနိမိတ္(၃)မ်ိဳးတြင္ တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ သတၱ၀ါတစ္ဦးဟာ ဘ၀တစ္ခုမွ တစ္ခုသုိ႔ ေျပာင္းလဲတဲ့အခါမွာ ေသခါနီးကာလတြင္ ကံ၊ ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္ (၃)မ်ိဳးတုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပၚကာ ေနာက္ဘ၀သစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ဟာ အင္မတန္ျမန္တာေၾကာင့္ အဲဒီနိမိတ္ေတြျဖစ္ဖုိ႔ သီးသန္႔ေစာင့္ဆုိင္းေပးေနခ်ိန္ရယ္လုိ႔ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ကားတုိက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဓါးထုိးခံရ၍ လည္းေကာင္း၊ ဗံုးမွန္၍လည္းေကာင္း ခ်က္ခ်င္းေသႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားေသာ္မွလည္း ထုိနိမိတ္(၃)မ်ိဳးတြင္ တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
စိတ္ရဲ႕လ်င္ျမန္မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ေ၀းတဲ့ေနရာကုိျဖစ္ေစ အာရံုျပဳ၍ ရႏုိင္ပါတယ္။ နီးတဲ့ေနရာလည္း ခ်က္ခ်င္းေရာက္ႏုိင္သလုိ ေ၀းတဲ့ေနရာကုိလည္း ခ်က္ျခင္းေရာက္ႏုိင္တာသည္ စိတ္ရဲ႕လ်င္ျမန္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀ေျပာင္းသုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားတယ္ဆုိတာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာရွိတဲ့ ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြ ပ်က္ကာ ဘ၀သစ္ကုိ ရုပ္သစ္စိတ္သစ္ သြားျဖစ္တာပါ။ ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြဟာ ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္ အၿမဲလုပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ယခုဘ၀ရုပ္နာမ္ေတြ ပ်က္ၿပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ ဘ၀သစ္ကူးကာ ရုပ္နာမ္သစ္ေတြ ခ်က္ျခင္းတန္းျဖစ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီလုိ ရုပ္နာမ္သစ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ သူသီးသန္႔ခ်ည္း ျဖစ္တာမဟုတ္ဘဲ အရင္ဘ၀ေဟာင္းက ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ရုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ အေထာက္အပံ့နဲ႔ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘ၀သစ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ရုပ္သစ္နာမ္သစ္ခ်ည္း ျဖစ္တာမဟုတ္သလုိ ဘ၀ေဟာင္းက ရုပ္နာမ္ေတြ ပါလာတာလည္း မဟုတ္ပါ။
ဥပမာ-ေက်ာက္လိႈင္ဂူထဲမွာ ေအာ္လုိက္တဲ့အခါ မိမိေအာ္သံသည္ နံရံကုိရုိက္ခတ္ကာ အသံတစ္ခုျပန္လည္ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒီေပၚလာတဲ့အသံသည္ မိမိရဲ႕အသံလားဆုိ မိမိအသံလဲမဟုတ္သလုိ မိမိရဲ႕မူရင္းအသံနဲ႔ကင္း၍လည္း အဲဒီအသံျဖစ္မလာပါဘူး။ အဲဒီလုိပဲ သတၱ၀ါတစ္ဦးသည္ ယခုဘ၀ေသလြန္ၿပီး ရုပ္နာမ္တရားမ်ား ခ်ဳပ္သြားသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘ၀သစ္မွာ ဆက္တုိက္ရုပ္နာမ္သစ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရုပ္နာမ္တရားမ်ားသည္ ဘ၀ေဟာင္းက ရုပ္နာမ္တရားလည္း မဟုတ္သလုိ ဘ၀ေဟာင္းက ရုပ္နာမ္တရားနဲ႔လည္း ကင္းၿပီး ျဖစ္လာတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ဘ၀ေဟာင္းက ရုပ္နာမ္တရားေၾကာင့္ အခုဘ၀သစ္မွာ ရုပ္နာမ္သစ္ဟာ ျဖစ္လာရျခင္းပါ။ တကယ္လုိ႔မိမိက ရုပ္နာမ္တရားေတြ မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ဘ၀ေတြကုိ လုိခ်င္တဲ့အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာစတဲ့ ကိေလသာမ်ားအား ပယ္သတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရုပ္နာမ္သစ္ေတြ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕က လူတစ္ေယာက္ေသရင္ (၇)ရက္မကၽြတ္ဘဲနဲ႔ အိမ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနေသးတယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိေနႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလည္း တစ္ခုခုဆြဲေသသြားၿပီး ၿပိတၱာျဖစ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ သာဓုေခၚရန္ ေစာင့္ေနတတ္ပါတယ္။ အရင္ဘ၀က ေသခါနီးကာလမွာ တစ္ခုခုကုိစြဲၿပီးေသသြားသူမ်ားသည္ ၿပိတၱာဘံုသုိ႔ ေရာက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈရွိေသာ္လည္း အစြဲလမ္းျဖင့္ ေသသြားရျခင္းေၾကာင့္ ၿပိတၱာဘံု၌ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ ခံစားေနရတာပါ။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ရွိသူမ်ားသည္ မိမိ၏ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး အမွ်ေ၀လွ်င္ သူတုိ႔သည္ သာဓုေခၚကာမွ်ျဖင့္ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ နတ္ဘံုသုိ႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေကာင္းမႈလည္းမရွိဘဲနဲ႔ ေသသြားၿပီး ၿပိတၱာဘံုျဖစ္ရင္ေတာ့ သာဓုေခၚရံုျဖင့္ ဘ၀ေျပာင္းမသြားႏုိင္ပါ။ အစားအစာ အ၀တ္အစား ေနစရာမ်ား ျပည့္စံုရံုသာ ရရွိပါလိမ့္မယ္။
လူတစ္ေယာက္ေသၿပီးလွ်င္ မိမိအိမ္ပတ္၀န္းက်င္၌လည္းေကာင္း၊ မိမိအိမ္ေပၚေနရာမ်ား၌ လည္းေကာင္း ေသသြားသူ၏ အတၱ၀ိညာဥ္ေလးသည္ (၇)ရက္ေနသည္ဟု ယူဆသူမ်ားသည္ မိမိခႏၶာကုိယ္ ထဲမွာ အတၱဆုိတဲ့ ၀ိညာဥ္ေကာင္ရွိတယ္လုိ႔ ယူဆေနၾကတဲ့သူေတြရဲ႕ တျခားေသာအတၱ၀ါဒဘာသာမ်ား၏ အယူသာျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူတုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶသည္ အနတၱ၀ါဒျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မည္သည့္အရာမွ် ၿမဲၿမံတည္ရွိေနတယ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ဒီေလာက္လ်င္ျမန္စြာ ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္ျဖစ္ေနေသာ ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြသာရွိတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးထဲမွာ ဘယ္လုိလုပ္အတၱေကာင္က ရွိေနႏုိင္ပါ့မလဲေလ။
စာေရးသူတင္ျပခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ အလြန္မ်ားေနပါသျဖင့္ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားကုိ ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမယ္။ ျမန္မာျပည္မျပန္ခင္ အင္တာနက္ရတဲ့ စကၤာပူမွာေနတုန္း စာဖတ္သူမ်ားအား သိေစခ်င္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ အခ်ိန္ရတုိင္းလုၿပီး ေရးသားေပးပါအုန္းမယ္ေလ။ ခုေတာ့ ဒီမွ်ေလာက္ကုိပဲ အရင္နားလည္ေအာင္ ဖတ္ရႈ႕ကာ မွတ္သားလုိက္နာက်င့္ႀကံၾကပါအုန္းေလ။
ဒီဘ၀ေသရင္ ေနာင္ဘ၀ဆုိတာ မရွိဘူးလုိ႔ အယူရွိၾကတဲ့လူေတြအား (၂)ႏွစ္သားအရြယ္ေလာက္ထိ မိမိျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေဟာင္းကုိ ျပန္လည္မွတ္မိေနေသာ ကေလးမ်ားနဲ႔သက္ေသျပရပါမယ္။။ အဲဒီကေလးမ်ားသည္ အရင္ဘ၀က မိမိခံစားခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡကုိစြဲခဲ့၍ လည္းေကာင္း၊ မိမိပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ အမွတ္သေကၤတႀကီးစြာျဖင့္ ထားခဲ့၍လည္းေကာင္း၊ သမာဓိအားေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ခဲ့၍လည္းေကာင္း အသိဉာဏ္အားေကာင္းခ်ိန္ ကေလးဘ၀၌ ေျပာျပၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အသိဉာဏ္အားနည္းလာေသာ အသက္ႀကီးေသာအရြယ္တြင္ ျပန္လည္မေျပာျပႏုိင္ေတာ့ပါ။ တကယ္ကုိ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ မိမိျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကုိ ျပန္လည္ေျပာျပႏုိင္သူသည္ အရင္ဘ၀ကုိေအာက္ေမ့ႏုိင္ေသာ ဇာတိႆရဉာဏ္ရရွိသူမ်ားသာ ေျပာျပေပးႏုိင္ပါတယ္။
တစ္ဘ၀မွတစ္ဘ၀သုိ႔ေျပာင္းတဲ့ခါ စိတ္သည္ခ်က္ျခင္းဆက္တုိက္ျဖစ္ေန၍ ဘ၀ေတြ ပုံသ႑ာန္ေတြ သာေျပာင္းသြားပါတယ္။ စိတ္တရားရုပ္တရားေတြကေတာ့ ယခုဘ၀က ခ်ဳပ္ပ်က္ၿပီး ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ဆက္တုိက္စိတ္သစ္ရုပ္သစ္ေတြ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ၾကားကာလရယ္လုိ႔ သီးသန္႔မရွိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ စိတ္တရား ရုပ္တရားတုိ႔ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြဟာ လ်င္ျမန္လြန္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္တရားရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ျမန္မႈကုိ ၀ိပႆနာမရႈ႕၍ မသိလွ်င္ေတာင္မွ စိတ္တရားရဲ႕ လ်င္ျမန္မႈကုိေတာ့ လူတုိင္းသိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျမန္ဆန္လွတဲ့ စိတ္တရားရုပ္တရားေတြဟာ ဘယ္မွာၾကားကာလရဲ႕လုိ႔ ရွိႏုိင္ပါမလား။
တကယ္ေတာ့ သတၱ၀ါတစ္ဦး ဘ၀ေျပာင္းတယ္ဆုိတာ မိမိတုိ႔ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြေျပာင္းသလုိ ခ်က္ျခင္းေျပာင္းလဲေနတာပါ။ (၂၀၁၀)ဒီဇင္ဘာ(၃၁)ရက္ေန႔ ည(၁၂)နာရီေက်ာ္လြန္သြားလုိ႔ (၂၀၁၁)ျဖစ္သြား သလုိ တစ္ဘ၀က ရုပ္နာမ္တရားေတြကုန္လုိ႔ ေနာက္ဘ၀သစ္ရုပ္နာမ္တရားေတြ ဆက္ျဖစ္သြားတာပါ။ (၂၀၁၀)ကေန (၂၀၁၁)လုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားသလုိ လူ႔ဘ၀ကေန နတ္ဘ၀ သုိ႔မဟုတ္ အပါယ္ဘ၀တစ္ခုခုသုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းပါ။ (၂၀၁၀)မွာလည္ပတ္ေနေသာ အခ်ိန္ကာလသည္ ျခားကာလရပ္နားမႈမရွိဘဲ ေျပာင္းလဲ သြားသလုိ ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြဟာလည္း အရင္ဘ၀ကပ်က္ၿပီးတာနဲ႔ အသစ္တစ္ဖန္ ဆက္တုိက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ရဟန္းတစ္ပါးဟာ တရားအားထုတ္ရင္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ့အခါ နတ္ျပည္ကုိေရာက္ၿပီး နတ္သားသြားျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ကုိယ္သူဘ၀ေျပာင္းသြားတာကုိ မသိရွာဘူးေလ။ သူကေတာ့ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားျဖစ္ေနေသာ္လည္း တရားကေတာ့ ထုိင္လ်က္ပါပဲတဲ့။ လူ႔ျပည္က ထုိင္းလ်က္ေသသြားျခင္းေၾကာင့္ နတ္ျပည္မွာလည္း ထုိင္လ်က္ပဲ နတ္သားျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတရားထုိင္ေနတာကုိ နေဘးက နတ္သမီးေတြက ထူးဆန္းၿပီး ဒီနတ္သားက ဘယ္လုိလဲ နတ္ျပည္လာၿပီး မေပ်ာ္ပါးပဲနဲ႔ တရားထုိင္ေနပါလားဆုိၿပီး သူနားမွာ ပူညံပူညံလုပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ နတ္သမီးေတြသူနားမွာ ပူညံလုပ္ေနတာကုိ နတ္သားကေတာ့ တရားအားထုတ္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိလာတဲ့ ဒကာမေတြ စကားေျပာေနတာလုိ႔ ထင္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး နတ္သမီးေတြက သူ႔ေရွ႕မွာ မွတ္တစ္ခ်က္ေထာင္ျပၿပီး မ်က္လံုးေလးဖြင့္ၾကည့္လုိက္ပါအုန္းလုိ႔ ေျပာတဲ့အခါက်မွ သူ႔ကုိယ္သူ ရဟန္းဘ၀ကေန နတ္သားဘ၀ျဖစ္ေနတာပါလားလုိ႔ သိသြားပါတယ္။ အဲဒါကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သတၱ၀ါေတြတစ္ဘ၀မွတစ္ဘ၀သုိ႔ ေျပာင္းတဲ့ခါမွာ စိတ္တရားရုပ္တရားေတြဟာ ဆက္တုိက္လုိက္ျဖစ္ပ်က္လုပ္ေနတယ္ဆုိတာ သိသာပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ ဘ၀ေျပာင္းတဲ့ခါ စိတ္တရားရုပ္တရားေတြရဲ႕ လ်င္ျမန္စြာ ဆက္တုိက္ျဖစ္ပ်က္ေနမႈကုိ သိေလာက္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဦးဇင္းတုိ႔ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္းဟာ အဲဒီျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့စိတ္တရား ရုပ္တရားေတြ ရပ္တန္႔သြားရာနိဗၺာန္ကုိေရာက္ဖုိ႔ပါ။ ဒါကုိ လူေတြက ယခုရေနတဲ့ဘ၀ကေန ေနာက္ဘ၀ကုိကူးေျပာင္းရမွာ ေၾကာက္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မိမိတုိ႔ဟာ ရုပ္တရားစိတ္တရားေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ဘ၀ကုိလုိခ်င္မႈ၊ ေလာဘ၊ ျဖစ္လာတဲ့ဘ၀ကုိ ႏွစ္သက္တြယ္တာမႈျဖစ္ေအာင္ အမွန္တရားကုိ မျမင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ အ၀ိဇၨာ၊ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြကုိ ပယ္သတ္ေပးႏုိင္တဲ့ သစၥာတရားကုိ သိရွိေအာင္ အားမထုတ္ထားေသးသမွ် ဘ၀ေတြဟာ ျဖစ္ေနအုန္းမွာပါ။ အဲဒီေတာ့ မိမိတုိ႔က တကယ့္ကုိ ဘ၀ေတြျဖစ္ၿပီးေသရမွာကုိေၾကာက္တယ္ဆုိရင္ အဝိဇၨာအစရွိတဲ့ကိေလသာတရားေတြကုိ သစၥာတရားနဲ႔ ပယ္သတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ ဒီဘ၀တစ္ခုတည္းကုိပဲ ေသရမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဒီဘ၀ေလးပဲ ေသရမွာေၾကာက္မေနၾကပါနဲ႔။ အၿမဲမေသရေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔သာ အဓိကလုိအပ္ပါေပတယ္။
သတၱ၀ါတစ္ဦး ေသခါနီးကာလမွာ နိမိတ္(၃)မ်ိဳးတြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပၚၿပီး ဘ၀ေျပာင္းၾကပါတယ္။ အဲဒီေသခါနီးကာလမွာ ေပၚလာတဲ့ နိမိတ္(၃)မ်ိဳးကေတာ့ ကံနိမိတ္၊ ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ(၃)မ်ိဳးတြင္ ကံနိတ္မိတ္ဆုိသည္မွာ ယခုဘ၀အတိတ္ကျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံႏွင့္ အရင္အရင္ ဘ၀ေတြက မိမိျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြကုိ ျမင္မိတာပါ။
ဥပမာ-မိမိစိတ္ထဲမွာ မိမိလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားကုိ ျပန္လည္အာရံုျပဳမိေနတာ၊ ေမတၱာပုိ႔မိေနတာ၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားမိေနတာ၊ ၀ိပႆနာအားထုတ္ေနမိတာစတဲ့ ကုသုိလ္အာရံုမ်ား ေပၚေနႏုိင္သလုိ ပစၥည္းဥစၥာအေပၚ စြဲလမ္းေနတာ၊ သားသမီးစတဲ့သံေယာဇဥ္မ်ားေပၚ စြဲလမ္းေနမိတာစတဲ့ အကုသုိလ္စိတ္မ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚေနႏုိင္ပါတယ္။
ကမၼနိမိတ္ဆုိတာက မိမိမ်က္ေမွာက္မွာျဖစ္ေစ၊ အတိတ္ကျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳေတြကုိ ျမင္မိတာပါ။ ဥပမာ-မိမိမ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာျဖစ္ေစ၊ အတိတ္ဘ၀မ်ားစြာကျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းအလွဴ၊ တံတားအလွဴ၊ ဘုရားေစတီအလွဴစတဲ့ ကုသိုလ္နိမိတ္ေတြျဖစ္ေပၚႏုိင္သလုိ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္ခဲ့တာ၊ သူတစ္ပါးကုိ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခဲ့တာ၊ သူတစ္ပါးပစၥည္းကုိ ခုိးခဲ့တာ၊ သူတစ္ပါးသားမယားကုိ ျပစ္မွားမိခဲ့တာစတဲ့ အကုသိုလ္နိမိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနႏိုင္ပါတယ္။
ဂတိနိမိတ္ဆုိတာကေတာ့ မိမိဘ၀ကူးတဲ့ခါ ေရာက္ရွိခံစားရမည့္ ဘံုဌာနသတၱ၀ါေတြကုိ အာရံုမွာလာထင္တာပါ။ ဥပမာ-လူ႔ဘ၀ေရာက္မဲ့သူဆုိ မိခင္၀မ္းတြင္း၊ တိရစၦာန္ျဖစ္မဲ့သူဆုိ တိရစၦာန္အေကာင္ပံု၊ နတ္ျဖစ္မည့္သူဆုိ နတ္ဘံု နတ္သား၊ ငရဲက်မည့္သူဆုိ ငရဲဘံု၏ဆင္းရဲမ်ား၊ ၿပိတၱာအသူရကာယ္ျဖစ္မည့္သူဆုိ ေတာေတာင္ခ်ိဳင့္၀ွမ္းေတြ ၿပိတၱာပံုစံေတြကုိ မိမိအာရံုမွာ လာေပၚေနပါတယ္။
ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ ေသခါနီးမွာ ကံနိတ္မိတ္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္စိတ္၊ အကုသုိလ္စိတ္၊ ကမၼနိမိတ္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အေဆာက္အဦး၊ အကုသုိလ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာ၀တၱဳ၊ အထည္ကုိယ္ျဒပ္၊ ဂတိနိမိတ္ျဖစ္တဲ့ ျဖစ္ရမည့္ဘံုဌာန သတၱ၀ါပံုစံ နိမိတ္(၃)မ်ိဳးထဲက တစ္ခုခုကုိျမင္ၿပီး သူျမင္ရာအလုိက္ ဘ၀ေျပာင္းလဲ ျဖစ္သြားရတာပါ။ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္တဲ့ကံနိမိတ္၊ ကုသုိလ္လုပ္ခဲ့တဲ့အေဆာက္အဦး အထည္ကုိယ္ျဒပ္ျဖစ္တဲ့ ကမၼနိမိတ္၊ ေကာင္းတဲ့ဘံုဌာန သတၱ၀ါေတြျဖစ္တဲ့ ဂတိနိမိတ္(၃)မ်ိဳးတြင္ တစ္ခုခုကုိျမင္ရလွ်င္ေတာ့ အဲဒီလူသည္ ေကာင္းတဲ့လူျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ကုိ ေရာက္ရွိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့စိတ္၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ဘုံဌာန သတၱ၀ါေတြကုိ ျမင္ရလွ်င္ေတာ့ အဲဒီလူသည္ မေကာင္းတဲ့ အပါယ္ေလးပါးကုိ က်ေရာက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေသခါနီးကာလမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေနာက္ဆံုးျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈ၊မေကာင္းမႈကုိ အာရံုထဲမွာ ထင္လာၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ကုသုိလ္ ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ေသာပုဂၢိဳလ္သည္ ကုသုိလ္ဆုိင္ရာ နိမိတ္မ်ား ျမင္တတ္သလုိ မေကာင္းမႈေတြ အၿမဲျပဳလုပ္ၿပီး မေကာင္းမႈကုိပဲ အာရံုစုိက္ခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္ေတြကုိ ျမင္လာမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း အသက္ထြက္ရန္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ သူ႔အနီးအနားမွာရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားက မေကာင္းတဲ့နိမိတ္မထင္ေအာင္ ေကာင္းမႈေလးျပဳေပးကာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလုိ႔ ရပါတယ္။ ဥပမာ-အသက္ထြက္ခါနီးလူေရွ႕မွာ ဘုရားစာရြတ္ေပးတာ၊ တရားနာခုိင္းတာ၊ ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ဒါဟာ မင့္အတြက္ လုပ္ေပးတာ သာဓုေခၚကာ ၀မ္းေျမွာက္ေပးပါ၊ ဒါေလးကုိ အာရံုျပဳၿပီး လွဴေပးပါ။ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းတာကုိ အာရံုမျပဳဘဲနဲ႔ ေကာင္းတဲ့အာရံုကုိပဲ ျပဳေပးပါစသည္ျဖင့္ ေျပာဆုိလုပ္ကုိင္ေပးမည္ဆုိလွ်င္ အသက္ထြက္ခါနီးပုဂၢိဳလ္သည္ ထုိေကာင္းမႈစိတ္ေလးကုိ အာရံုျပဳရင္းေသသြားပါက ေကာင္းတဲ့ဘံုကုိ ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ တကယ္လုိ႔ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ေသခါနီးမွသာ ေကာင္းမႈလုပ္လုိက္၍ ေကာင္းတဲ့ဘံုကုိ အက်ိဳးေပးေသာ္လည္း သူသည္အရင္က မေကာင္းတာေတြပဲ လုပ္ခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါက သူမေကာင္းက်ိဳးကုိ အဲဒီဘံုဌာနမွာ ခံစားရမွာပါ။ ဥပမာ-ေသခါနီးမွာ ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အာရံုေၾကာင့္ လူျပည္ေရာက္သြားေသာ္လည္း အဲဒီပုဂၢိဳလ္သည္ အရင္က မေကာင္းတာေတြပဲ လုပ္ခဲ့လွ်င္ လူျဖစ္ၿပီး လူခ်င္းမတူေသာ စြံ႔အနားမၾကား၊ ဒုကၡိတ၊ ေရာဂါမ်ားျခင္း၊ ေမြးၿပီးခဏေသျခင္း၊ ဆင္းရဲႏံုျခာေသာဘ၀ျဖစ္ျခင္း၊ ဉာဏ္ထုိင္မႈိင္ျခင္းစတဲ့ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ လူျပည္မဟုတ္ဘဲ နတ္ျပည္ ေရာက္သြားလွ်င္လည္း နတ္ျခင္းမတူဘဲ စည္းစိမ္းနည္းပါးျခင္း၊ အၿခံအရံနည္းပါးျခင္း၊ ရုပ္ေရႏံုျခာျခင္းစတဲ့ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ ခံစားရပါမယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က အထင္မွားေနၾကတဲ့အယူေလးေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေသခါနီးမွလုပ္တဲ့ကုသုိလ္က အရင္အက်ိဳးေပးသလဲ၊ ေသခါနီးမွ ေကာင္းမႈလုပ္ရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ေကာင္းတဲ့ဘံုေရာက္တယ္ဆုိေတာ့ ေသခါနီးမွလုပ္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးၾကသူမ်ားလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။
ေသခါနီးမွာ ေကာင္းမႈလုပ္၍ ေကာင္းတဲ့ဘံုကုိအက်ိဳးေပးေသာ္လည္း မိမိသည္ ေသခါနီးတြင္ ေကာင္းမႈလုပ္ဖုိ႔ရန္ ဘယ္လုိေသျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ေသမလဲဆုိတာ မသိႏုိင္ပါ။ ဥပမာ-ရုတ္တရက္ေသသြားေသာ ေသျခင္းမ်ားနဲ႔ေသသြားရလွ်င္ ဘယ္မွာေကာင္းမႈလုပ္ႏုိင္မလဲ၊ မိမိဘယ္ခ်ိန္ဘယ္ေနရာ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးေတြ ေရွ႕မွာ ေသရမယ္ဆုိတာေရာ ဘယ္သူကႀကိဳတင္သိႏုိင္မလဲဆုိတာေတြ ရွိေသးသည့္အတြက္ မေသခင္ အသက္ရွင္ေနတုန္းမွာ ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေန႔စဥ္လုပ္ၿပီး မိမိစိတ္မွာ ကုသုိလ္အာရံုမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
မိမိတုိ႔သည္ ယခုလူ႔ဘ၀ရေန၍ ယခုဘ၀အတြက္ သိပ္ပူပန္စရာမလုိေတာ့ပါ။ အနာဂတ္ျဖစ္လာမည့္ ဘ၀ေတြေကာင္းဖုိ႔ကုိသာ အဓိကထားလုပ္ေပးရပါမယ္။ မ်က္ေမွာက္တစ္ဘ၀ေကာင္းစားဖုိ႔နဲ႔ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္ ရမည့္ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ေကာင္းစားဖုိ႔တုိ႔ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ကာ ဘယ္အရာက ပုိ၍အေရးပါသလဲ ဘယ္အတြက္ကုိ အဓိကထားလုပ္ေပးရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၿပီးမေကာင္းမႈမ်ားကုိ ဒီဘ၀အတြက္နဲ႔ေတာ့ မလုပ္ဘဲနဲ႔ေကာင္းမႈမ်ားကုိသာ အနာဂတ္ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ ေကာင္းဖုိ႔ရန္ လုပ္ေပးဖုိ႔အဓိက လုိအပ္ပါေပ တယ္။
ေနာက္ဆံုးေသခါနီးမွာျပဳလုပ္ေသာကုသုိလ္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္အရင္အက်ိဳးေပးသလဲဆုိရင္ ေသခါနီးပုဂၢိဳလ္ရဲ႕စိတ္သည္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ျပဳလုပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔ျပင္ သဘာ၀တရားနဲ႔ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ေနာက္မွလုပ္တဲ့အလုပ္သည္ အရင္အက်ိဳးေပးတတ္တဲ့ သေဘာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။
ဥပမာ-ႏြားၿခံထဲမွာ ႏြားသြင္းတဲ့အခါ ငယ္ရြယ္ၿပီးခြန္အားရွိေသာ ႏြားကေလးမ်ားသည္ အုိမင္းရင့္ေရာ္ေနေသာ ႏြားႀကီးမ်ားကုိ တုိးေ၀ွ႔၍ ေရွ႕ကေန အရင္၀င္ေနၾကေသာအခါ ႏြားအုိႀကီးမ်ားသည္ ေနာက္ဆံုးမွ၀င္ရေသာေၾကာင့္ ႏြားၿခံတံခါး၀၌သာ ေနရာရတတ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ႏြားၿခံအျပင္သုိ႔ ထြက္ရေသာအခါ ေနာက္မွ၀င္ရေသာ ႏြားအုိႀကီးမ်ားက အရင္ထြက္ၾကရပါတယ္။
အဲဒီဥပမာလုိပဲ ေနာက္ဆံုးေသခါနီးမွလုပ္ေသာကုသုိလ္သည္ ေသခါနီးဘ၀ေဟာင္းမွ ဘ၀သစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲေတာ့မည့္ အနာဂတ္ဘ၀သစ္တြင္ ေသခါနီးမွလုပ္ေသာ ကုသုိလ္က အရင္အက်ိဳးေပးလုိက္တာပါ။ ဒီသေဘာတရားကုိ သိထားၿပီးဆုိလွ်င္ အယူမွားျခင္း သံသယျဖစ္ျခင္းမ်ား ကင္းေ၀ပါလိမ့္မယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က အေဖမုဆုိးသားသတ္သမားႀကီးကုိ သားျဖစ္သူရဟႏၱာက ေကာင္းမႈလုပ္ေပး၍ မုဆုိးႀကီးနတ္ျပည္ေရာက္သြားသည့္ တရားဇာတ္လမ္းတစ္ခုကုိ ဖတ္ကာ သံသယျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ မုဆုိးႀကီးသည္ ေသခါနီး(၁)လေလာက္ အလုိမွ သားျဖစ္သူရဟႏၱာမေထရ္ထံ ေရာက္လာၿပီး ရဟန္း၀တ္ကာ တရားအားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသခါနီးေနာင္တတရားရ၍ တရားအားထုတ္ေသာ္လည္း သူလုပ္ခဲ့အကုသုိလ္ေတြက မ်ားေသာေၾကာင့္ အဲဒီအကုသုိလ္ေတြကုိပဲ စိတ္ကအာရံုေရာက္ၿပီး အကုသုိလ္တရားမ်ားက သူကုိလာေျခာက္ေနသလုိ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မုဆုိးရဟန္းႀကီးဟာ တရားအားထုတ္လုိ႔ မရရွာပါဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ ေသခါနီးလည္းေရာက္ေရာ မုဆုိးႀကီးဟာ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္ျဖစ္တဲ့ ေခြးဆြဲတာေတြ ေခြးႀကီးေတြလုိက္ေနတာေတြျမင္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သားျဖစ္သူရဟန္းက အင္း-ငါ့ခမည္းေတာ္ေတာ့ သူလုပ္ခဲ့ေသာမေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္ေတြျမင္ကာ အပါယ္ကုိသြားရေတာ့မွာပဲ။ ငါလုိ သားရဟန္းတစ္ပါးေရွ႕မွာ ဒီလုိမေကာင္းတဲ့နိမိတ္ေတြျမင္ၿပီး အပါယ္ကုိမသြားရေအာင္ ငါလုပ္ေပးမွျဖစ္မယ္ဆုိၿပီး သားရဟန္းက သူဖခင္မုဆုိးႀကီးကုိ ေစတီရင္ေပၚသုိ႔မေရြ႕၍ ပန္းမ်ားရွာၿပီး ဖခင္ ဒီပန္းမ်ားသည္ ဖခင္အတြက္ ပူေဇာ္ေပးျခင္းျဖစ္တယ္။ ဖခင္ ပန္းမ်ားကုိ ျမတ္ဗုဒၶအား ပူေဇာ္ေနတယ္လုိ႔ အာရံုျပဳေပးပါဟု ေျပာလုိက္ေသာအခါ မုဆုိးႀကီးသည္ သားျဖစ္သူေျပာတာကုိ အာရံုစုိက္၍ ပန္းမ်ားျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶအား ပူေဇာ္ပါတယ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ အာရံုျပဳလုပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ကာ နတ္ျပည္မွ နတ္သမီးလာေခၚတဲ့ ေကာင္းတဲ့နိမိတ္ကုိျမင္ၿပီးလွ်င္ ေကာင္းေသာနတ္ျပည္သုိ႔ နတ္သားသြားျဖစ္ပါတယ္။
ခဏတာဘုရားလွဴတဲ့ အာရံုေလးျပဳမိတာနဲ႔ ေကာင္းတဲ့နတ္ျပည္ကုိေရာက္သြားတဲ့ မုဆုိးႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး လူတစ္ခ်ိဳ႕က ေကာင္းကံ မေကာင္းကံတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးေပးကုိ သံသယမရွင္း ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒါကုိ ရွင္းျပေပးခ်င္လုိ႔လည္း ဒီပုိ႔စ္ကုိ ၿပီးေအာင္ ေရးလုိက္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ မုဆုိးႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈကံေလးေၾကာင့္ နတ္ျပည္ကုိေရာက္သြားတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အထက္က ႏြားၿခံဥပမာလုိ သဘာ၀တရားအတုိင္း ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ေနာက္ဆံုးကုသိုလ္က အရင္အက်ိဳးေပးလုိက္လုိ႔ပါ။
မုဆုိးႀကီးနတ္ျပည္ေရာက္သြားေပမဲ့လည္း နတ္ျပည္မွာ ၾကာၾကာအသက္ရွည္ဖုိ႔ စိမ္းစိမ္ခ်မ္းသာျပည့္စံုဖုိ႔အတြက္ သူ႔မွာမရွိပါဘူး။ ခဏေနၿပီးရင္ သူ႔ဟာနတ္သက္ေၾကြရမွာပါ။ နတ္သားေတြရဲ႕ သက္တမ္းဟာ ပံုမွန္ရွိေသာ္လည္း လွ်ပ္တျပတ္ေသႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဥပမာ-နတ္စာစားရမဲ့ခ်ိန္ မစားလွ်င္၊ နတ္ပန္းညိဳလာလွ်င္၊ နတ္ျပည္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈမရွိလာလွ်င္ နတ္ေတြဟာ နတ္သက္ေၾကြၾကပါတယ္။
သားျဖစ္သူရဟန္းသည္ သူ႔ဖခင္ဟာ သူေနာက္ဆံုးလုပ္ေပးတဲ့ ကုသုိလ္ကံ ေၾကာင့္သာ နတ္ျပည္ေရာက္တာ၊ မၾကာခင္နတ္သက္ေၾကြေတာ့မွာဆုိတာကုိသိလုိ႔ သူ႔ဖခင္ရွိရာ နတ္ျပည္သုိ႔သြားကာ တရားေဟာေပးပါတယ္။ သားျဖစ္သူရဲ႕တရားကုိ နာၾကားရလုိက္တဲ့အခါ မုဆုိးႀကီးဟာ ေသာတာပန္အရိယာျဖစ္သြားပါတယ္။
အပုိင္း(၂)ပုိ႔စ္မွပါတဲ့ နတ္သားသည္ ဂတိနိမိတ္(၃)မ်ိဳးတြင္ ဘယ္နိမိတ္ထင္တယ္ဆုိတာကုိ မရွင္းမလင္းျဖစ္ေနသူမ်ားအတြက္ အဲဒီနတ္သားသည္ တရားအားထုတ္ေနခ်ိန္တြင္ ထြက္သက္၀င္သက္ေသာ္လည္းေကာင္း ခႏၶာကုိယ္ႀကီးရဲ႕ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱသေဘာတရားမ်ားကုိလည္းေကာင္း ရႈ႕မွတ္ေသာ ၀ိပႆနာကုသုိလ္ကုိ အာရံုျပဳေနေသာ ကုသုိလ္ကံနိမိတ္ထင္လ်က္ ဘ၀ေျပာင္းသြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အပိုင္း(၃)၌ စာေရးသူအား ေကာ္မန္းေပးရာတြင္ တစ္ခ်ိဳ႕ အယူမွားေနေသာသူမ်ားက (အရွင္ဘုရားဘေလာ႔မွာ ဖတ္ရတာက ရခဲတဲ့လူ႔ဘဝကို ယခုရေနျခင္းေၾကာင့္ ယခုဘ၀အတြက္ အဓိကမထားဘဲ ေနာက္ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ အဓိကထားလုပ္ရမယ္လုိ႔ ေရးထားပါတယ္ဘုရား။ ေနာက္ဘဝ ေကာင္းစားဖုိ႔အတြက္ ဒီဘဝမွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ လုပ္သင္႔တယ္လုိ႔ ဖတ္ရပါတယ္။ တပည္႔ေတာ္ေတြးတာကေတာ့ ေနာက္ဘဝက လူျဖစ္ဖို႔ေတာင္ မေသခ်ာဘူး။ အဲေတာ့ လူျဖစ္တံုးေလး ကိုယ္ေနခ်င္သလို ေနလိုက္မယ္လုိ႔ စဥ္းစားထားပါတယ္ဘုရား)လုိ႔ ေရးလာၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ အယူတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသူမ်ားအား စာေရးသူေျပာခ်င္သည္မွာ
လူ႔ဘ၀ကုိ ေကာင္းမႈကုသုိလ္လုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ျပန္လည္ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီဘ၀ပဲ ေပ်ာ္ေအာင္ေနေတာ့မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားၿပီး ေကာင္းမႈမ်ားမလုပ္ဘဲ မေကာင္းမႈမ်ားကုိပဲလုပ္တာကမွ အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းသြားပါမယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ဒါနေရာ သီလေရာ ၀ိပႆနာပါလုပ္မယ္ဆုိရင္ လူ႔ဘ၀ကုိရဖုိ႔က အလြယ္ေလးပါ။ မိမိမွာသာ အယူမွားျခင္း၊ အမိသတ္၊ အဖသတ္၊ ဘုရားျပစ္မွား၊ ရဟႏၱာကုိ သတ္တာ ေစာ္ကားတာ၊ ရဟန္းေတြသင္းကြဲေအာင္လုပ္တာဆုိတဲ့ ကုသုိလ္ျဖင့္ ေခ်ေဖ်ာက္လုိ႔မရေသာ ဒီအျပစ္ေတြမရွိဘူးဆုိရင္ ဒီဘ၀နဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ထိ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ဆုိတာကေတာ့ ပုိေတာင္ လြယ္ပါေသးတယ္။ တကယ္လုိ႔ မိမိသည္ အရင္က မသိတတ္နားမလည္လို႔ျဖစ္ေစ၊ နားလည္ၿပီး မုိက္မဲခဲ့လုိ႔ျဖစ္ေစ မေကာင္းမႈမ်ား လုပ္မိခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထုိမေကာင္းမႈမ်ားကုိ မိမိသိတတ္နားလည္ခ်ိန္၊ တရားသေဘာသိခ်ိန္တြင္ ေကာင္းမႈလုပ္ကာ ေခ်ဖ်က္ရင္ ရပါတယ္။ ေရမ်ားေရႏုိင္ မီးမ်ား မီးႏုိင္ဆုိသလုိ မေကာင္းမႈရွိခဲ့လွ်င္ အဲဒီမေကာင္းမႈထက္ ေကာင္းမႈမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးလွ်င္ ရပါတယ္။
အထက္ေဖာ္ျပခဲ့ပါ မုဆုိးႀကီးသည္လည္း မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သူလုပ္ခဲ့ေသာမေကာင္းမႈမ်ားသည္ အျပစ္ႀကီးမားၿပီး ေခ်ဖ်က္လုိ႔မရေသာ အျပစ္မ်ားမဟုတ္၍ ရုိးရုိးအျပစ္မ်ားကုိ အရိယာမဂ္ျဖင့္ ပယ္သတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔လူသားမ်ားသည္လည္း အထက္ေဖာ္ျပပါ ေခ်ဖ်က္လုိ႔မရေသာ အျပစ္(၆)မ်ိဳး မရွိပါက ၀ိပႆနာအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ရုိးရုိးအကုသုိလ္မ်ားကုိ ေခ်ဖ်က္လုိ႔ ရပါတယ္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ရခဲလွေသာ ဘုရားသာသနာ၊ လူ႔ဘ၀၊ ဗုဒၶအသိဉာဏ္ရွိခ်ိန္၊ အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ ဒီဘ၀ေလးခဏတာ ေကာင္းစားေရးကုိၾကည့္ၿပီး မေကာင္းမႈမ်ားကုိ မလုပ္ဘဲ ေကာင္းမႈမ်ားကုိသာ အဓိကထားလုပ္ကာ အေအးခ်မ္းဆံုးျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ကုိလ်င္ျမန္စြာရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း ဤမွ်နဲ႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္..
"ဆန္နီေနမင္း" ၏ ဓမၼ Website မွ ကူးယူမွ်ေ၀ပါသည္....
No comments:
Post a Comment