ဒိ႒ိရွိေနရင္ေတာ့ နိဗၺာန္မေရာက္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာအလုပ္ မလုပ္ခင္မွာ အသိနဲ႔ ဒိ႒ိကို အရင္ခြါႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရတယ္။ ဒိ႒ိဘာေၾကာင့္ ကပ္ေနပါလိမ့္မလဲဆုိရင္ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ကုိ နားမလည္လုိ႔ ကပ္ေနတယ္လုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ဆုိတာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ပါပဲ။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားမလည္ရင္ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ကုိ နားမလည္ဘူး။ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္နားမလည္ရင္ ဒိ႒ိက ကပ္ၿမဲကပ္ေနမွာပဲ။ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ အာေပါက္ေအာင္ ရြတ္ေနေပမယ့္ ဒိ႒ိကပ္ေနမယ္ဆုိရင္ နိဗၺာန္မျမင္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္
ဒိ႒ိျဖဳတ္မႈကုိေရွ႕ထား၊ ၀ိပႆနာ႐ႈမႈကုိ ေနာက္ထားဖုိ႔ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မၾကာခဏမိန္႔ေတာ္မူတာ။ အသိနဲ႔မွ ဒိ႒ိမျပဳတ္လုိ႔ရွိရင္ ပြားမႈေတြ ခရီးမေရာက္ျဖစ္တတ္တယ္။ အရွင္ဆႏၷမေထရ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ ပြားလုိက္တာ၊ ဒိ႒ိမျပဳတ္တဲ့အတြက္ နိဗၺာန္မရရွာဘူး။ အရွင္အာနႏၵာက ဒိ႒ိခြါတဲ့နည္းကုိ ေပးၿပီး ျဖစ္ပ်က္ အားထုတ္ခုိင္းလုိက္ေတာ့မွ နိဗၺာန္ရသြားတယ္။ ၀ိပႆနာမွာ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ႐ႈမႈ၊ ဒိ႒ိခြါမႈဆုိၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ ဒီႏွစ္မ်ိဳးအနက္ ဒိ႒ိခြါမႈကို ေရွ႕ထားရမယ္လုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။
ဒိ႒ိျဖဳတ္မႈကုိေရွ႕ထား၊ ၀ိပႆနာ႐ႈမႈကုိ ေနာက္ထားဖုိ႔ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မၾကာခဏမိန္႔ေတာ္မူတာ။ အသိနဲ႔မွ ဒိ႒ိမျပဳတ္လုိ႔ရွိရင္ ပြားမႈေတြ ခရီးမေရာက္ျဖစ္တတ္တယ္။ အရွင္ဆႏၷမေထရ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ ပြားလုိက္တာ၊ ဒိ႒ိမျပဳတ္တဲ့အတြက္ နိဗၺာန္မရရွာဘူး။ အရွင္အာနႏၵာက ဒိ႒ိခြါတဲ့နည္းကုိ ေပးၿပီး ျဖစ္ပ်က္ အားထုတ္ခုိင္းလုိက္ေတာ့မွ နိဗၺာန္ရသြားတယ္။ ၀ိပႆနာမွာ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ႐ႈမႈ၊ ဒိ႒ိခြါမႈဆုိၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ ဒီႏွစ္မ်ိဳးအနက္ ဒိ႒ိခြါမႈကို ေရွ႕ထားရမယ္လုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားမလည္ေတာ့ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆက္တာလဲမသိျခင္းေၾကာင့္ ဒိ႒ိကပ္ရတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မွာ ဧ၀ေမတႆ ေက၀လႆ ဒုကၡကၡႏၶႆ သမုဒေယာ ေဟာတိ- ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုလံုး ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ ေဟာေတာ္မူထားတယ္။ ဒီလုိ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုလံုး ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ မသိေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ အထင္ေရာက္ေနတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မွာ အတိတ္က အ၀ိဇၨာ သခၤါရလုပ္ခဲ့ၿပီး ေသေတာ့ နိဗၺာန္မရသျဖင့္ ဒီဘက္မွာ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာေတြ ေပၚလာရတယ္။ ဒါကို ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတစ္လႊာလုိ႔ အမည္ေပးထားတယ္။ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာႀကီး ေပၚလာတာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာႀကီး ေပၚလာရတာလဲဆုိေတာ့ အတိတ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚလာရတယ္။ အတိတ္အေၾကာင္းေတြ ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ္လဲ မျပတ္ဘူး၊ ျပတ္မသြားဘူး၊ ဒီဘက္မွာ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာေပၚလာေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚတဲ့ အက်ိဳးတရားဆုိတာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မွာ အထင္အရွား ေဖာ္ျပထားတယ္။ အ၀ိဇၨာ သခၤါရႏွစ္ခုက အတိတ္အေၾကာင္း၊ ဒီဘက္က ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ ငါးခုက ပစၥဳပၸန္အက်ိဳး၊ ျပတ္မသြားဘူး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္ေနတယ္။ ဒါကို ျပတ္တယ္လုိ႔ ယူဆလုိက္ရင္ ဥေစၧဒဒိ႒ိျဖစ္တယ္။ အျပတ္အယူေပါ့။ ဒီဘ၀ ၿပီးရင္ ေနာက္ဘ၀မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒီဘ၀ ဒီမွ်သာပဲလုိ႔ ခံယူထားတာဟာ ဥေစၧဒဒိ႒ိပါပဲ။
၀ိပႆနာအားမထုတ္လုိ႔ရွိရင္ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာကေနၿပီး တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြ ထပ္ေပၚျပန္တယ္။ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာကတစ္ဆင့္ ထပ္ေပၚတဲ့ တရားေတြျဖစ္လုိ႔ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတရားေတြလုိ႔ ေခၚတယ္။ ဒီတရားေတြက အနာဂတ္ဘ၀နဲ႔ ဆက္မလုိ႔ ေပၚလာတာ။ ဒီတရားေတြက အနာဂတ္ဘ၀ျဖစ္တဲ့ ဇာတိ ဇရာမရဏေတြနဲ႔ ဆက္သြားတယ္။ ဒီတရားေတြရွိေနသေရြ႕ အနာဂတ္ဘ၀ အနာဂတ္ခႏၶာ မလာပါနဲ႔ဆုိလုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒီလုိနားလည္ထားရင္ ျပတ္မသြားဘူးဆုိတာ၊ အနာဂတ္ဘ၀နဲ႔ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္ေနတယ္ဆုိတာ နားလည္လာမယ္။ နားလည္ထားေတာ့ အျပတ္အယူ ဥေစၧဒဒိ႒ိစင္သြားတာေပါ့။ မျပတ္ဘူး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးေတာ့ ဆက္ေနတယ္။ အတိတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္၊ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အနာဂတ္ အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ဆက္ေနတယ္။ ဒီလုိ နားလည္ထားလုိက္တာနဲ႔ နားလည္ထားတဲ့အတုိင္း ဒီလုိ ခံယူထားလုိက္တာနဲ႔ ဥေစၧဒဒိ႒ိ စင္ေနတာဟာ အေၾကာင္း အက်ိဳး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ကို နားလည္ထားလုိ႔ပါပဲ။
အတိတ္ဘ၀ ခႏၶာနဲ႔ အ၀ိဇၨာသခၤါရေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ ေသၿပီးေနာက္ ဒီဘက္ဘ၀မွာ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာေတြ လာေပၚတယ္။ အ၀ိဇၨာ သခၤါရက ဒီဘက္ကုိ လုိက္မလာေတာ့ဘူး။ ဟုိဘက္မွာပဲ ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ေနေနခဲ့တယ္။ ဒီဘက္ဘ၀ကို လုိက္မလာပါဘူး။ ဒီဘက္ဘ၀ကို လုိက္လာတယ္လုိ႔ ထင္ေနရင္ သႆတဒိ႒ိျဖစ္တယ္။ မပ်က္မစီး ၿမဲေနတယ္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ အယူအဆေပါ့။ ဒီတရားေတြဟာ ဒီဘက္ဘ၀ကို လုိက္မလာပါဘူး။ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္ေပး႐ံုေလာက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အထည္အေနနဲ႔ေတာ့ လုိက္မလာဘူး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္႐ံုေလး ဆက္ေနတယ္လုိ႔ နားလည္လုိက္ရင္ သႆတဒိ႒ိစင္သြားတာေပါ့။ အတိတ္တရားက အတိတ္မွာ ခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီ၊ ပစၥဳပၸန္ဘက္ကို လုိက္မလာႏုိင္ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ အေၾကာင္းခံလ်က္ ခ်ဳပ္ေနခဲ့တာျဖစ္ေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္မွာ အက်ိဳးဆက္ေတြ လာေပၚရတယ္လုိ႔ နားလည္ထားလုိက္ပါ။ ကာလသံုးပါး အစပ္ေေတြကို ၾကည့္လုိ႔ နားလည္သေဘာေပါက္ထားရင္ မျပတ္လုိ႔ စပ္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဥေစၧဒဒိ႒ိစင္ေနတယ္။ အတိတ္အေၾကာင္းတရားက ပစၥဳပၸန္ဘ၀သို႔ မလုိက္၊ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတရားက အနာဂတ္ဘ၀သုိ႔မလုိက္၊ သူေပၚတဲ့ေနရာမွာ ခ်ဳပ္သြားတယ္လုိ႔ သိထားျပန္ေတာ့ ၿမဲတယ္ထင္ေနတဲ့ သႆတဒိ႒ိ စင္ေနတယ္။ ဒီလုိသိမထားဘဲနဲ႔သာ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ဒိ႒ိတန္းလန္းနဲ႔ျဖစ္ေနေတာ့ ပင္ပန္း႐ံုသာရွိမယ္။ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္မရႏုိင္ဘူး။ ကုသုိလ္ေတာ့ ရတယ္၊ နိဗၺာန္ေတာ့မရဘူးတဲ့။ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အမိန္႔ရွိတဲ့အတုိင္း ေျပာလုိက္တာပါ။
ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါဆုိတာ တကယ့္အရွိတရားမဟုတ္ဘူး။ အေခၚအေ၀ၚပညတ္မွ်သာျဖစ္တယ္။ ဒါကို အရွိတရားလုိ႔ ထင္ထားလုိက္မယ္ဆုိရင္ သႆတဒိ႒ိျဖစ္ေစ ဥေစၧဒဒိ႒ိျဖစ္ေစ တစ္ခုခုေတာ့ လာမွာပဲ။ သႆတဒိ႒ိဟာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါက လာတယ္လုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ဥပမာ- ဦးလွေတာ့ ေသသြားၿပီဆုိရင္ ဦးလွဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ေသသြားတယ္၊ အသက္ထြက္သြားတယ္ေပါ့။ ပုဂၢိဳလ္အေနနဲ႔ ထင္မွတ္ထားၿပီး ေသသြားတယ္၊ အသက္ထြက္သြားတယ္ဆုိေတာ့ ဒီအသက္ကေလးက မပ်က္မစီးဘဲ ဦးလွခႏၶာထဲက ထြက္သြားတယ္လုိ႔ ယူဆလုိက္တာပါပဲ။ ဒီလုိ အယူကို သႆတဒိ႒ိလုိ႔ ေခၚတယ္။ ဘာအသက္မွ ထြက္သြားစရာမရွိပါဘူး။ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတာပါပဲ။ အသက္ဆုိတာ ႐ုပ္ဇီ၀ိတ နာမ္ဇီ၀ိတကုိ ေခၚပါတယ္။ ဒီ႐ုပ္ နာမ္ကလဲ ဒီေနရာမွာျဖစ္ ဒီေနရာမွာ ပ်က္ရတယ္။ အျပင္ထြက္သြားစရာ မရွိပါဘူး။ ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥတရားသာ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္မွထြက္သြားလုိ႔ ရတဲ့တရားမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသက္ထြက္သြားတယ္ဆုိေတာ့ သႆတဒိ႒ိ- မပ်က္မစီး ၿမဲေနတဲ့အသက္ကေလး ထြက္သြားတယ္လုိ႔ ယူဆလုိက္တာပါပဲ။ အသက္ထြက္သြားတာ ဘယ္သူလဲ၊ ေသသြားတာ ဘယ္သူလဲဆုိေတာ့ ဦးလွ ေသသြားတယ္လို႔ ပုဂၢိဳလ္သံေပၚလာတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေပၚလာရင္ေတာ့ အသက္ထြက္တယ္ဆုိတာကလဲ ေပၚလာဦးမွာပဲ။ အသက္ထြက္တယ္ဆုိေတာ့ ၿမဲတဲ့အသက္ကေလး အျပင္ထြက္သြားတာျဖစ္တယ္လုိ႔ ယူဆထားတဲ့အတြက္ သႆတဒိ႒ိက ေပၚလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမဆိတ္သုဥ္းသမွ် သႆတဒိ႒ိ ေပၚေနဦးမွာပါပဲ။ အတိတ္က အ၀ိဇၨာ သခၤါရ တရားႏွစ္ပါးေၾကာင့္ ဒီဘ၀ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာ ေပၚလာရတာပါ၊ ဒီၾကားထဲမွာ အသက္ဆုိတာ မပါပါဘူး။ စက္၀ုိင္းကိုၾကည့္လုိက္ရင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီဘက္ဘ၀ကုိ အတိတ္ ၀ိညာဏ္ကေျပာင္းလုိက္လာတာ၊ အတိတ္က အသက္ကေလး ေျပာင္း၀င္လာတာ မပါပါဘူး။ ဒီလုိ အသက္ေကာင္ေလးက ေျပာင္း၀င္လာတယ္လုိ႔ ယူဆေနရင္ သႆတဒိ႒ိ၊ အတိတ္တရားက အတိတ္မွာပဲ ျဖစ္ပ်က္ၿပီး အေၾကာင္းအက်ိဳးမွ်သာ ဆက္ေနတယ္လုိ႔ ရွင္းရွင္း သေဘာေပါက္ထားရင္ သႆတဒိ႒ိစင္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါဆုိတာ အရင္ကလဲ မပါသလုိ ယခုဘ၀လဲ မပါဘူး။ ေနာက္ဘ၀လဲမပါပါဘူး။ ဓမၼသေဘာတရားအစုမွ်သာ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနၾကတယ္။ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္လုိ႔ ေပၚေနၾကတယ္။ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနၾကတဲ့အတြက္ မၿမဲဘူး၊ မၿမဲတာသိေတာ့ သႆတဒိ႒ိစင္ေနတယ္။ မၿမဲေပမယ့္ ျပတ္ေတာ့မသြားဘူး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးေတာ့ ဆက္ေနေသးတယ္လုိ႔ သိေတာ့ ဥေစၧဒဒိ႒ိစင္ေနတယ္။ အကြက္ (၁)တရားေတြေၾကာင့္ (၂) တရားေတြျဖစ္၊ (၂) ေၾကာင့္ (၃)ျဖစ္၊ (၃) ေၾကာင့္ (၄)ျဖစ္တယ္လုိ႔ အေၾကာင္း အက်ိဳးဆက္တာကုိ သဘာ၀က်က် နားလည္ထားမယ္ဆုိရင္ ဥေစၧဒဒိ႒ိစင္တယ္။ (၁)က တရားက (၂)ထံ လုိက္မလာဘူး၊ (၂)ကတရားက (၃)ထံ လုိက္မလာဘူး၊ (၃)က တရားက (၄)ထံ လုိက္မလာဘူး၊ သူတုိ႔ေပၚတဲ့ေနရာမွာသာ ပ်က္စီးၾကရတယ္။ ဒီလုိ လုိက္မလာတဲ့သေဘာတရားေလးေတြကုိ ဆင္ျခင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တည္ၿမဲအထင္ကင္းလုိ႔ သႆတဒိ႒ိစင္ရတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမရွိ၊ ဓမၼအစုသာရွိတယ္၊ ႐ုပ္နာမ္သာရွိတယ္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးသာရွိတယ္လုိ႔ နားလည္ထားေတာ့ သကၠာယဒိ႒ိ၊ သို႔မဟုတ္ အတၱဒိ႒ိစင္ေနတယ္။ ဒီလုိ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ ကြင္းဆက္မိမိ သိနားလည္ထားမယ္ဆုိရင္ ဒီ ဒိ႒ိေတြ အသိနဲ႔စင္ေနမယ္။ ဒီလုိ အသိနဲ႔ ဉာဏ္ရွင္းေနၿပီဆုိရင္ေတာ့ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ဆိုတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္လုပ္တဲ့ ၀ိပႆနာအလုပ္ကို အားထုတ္ပါေတာ့။ အသိဉာဏ္ကေန အပြားဉာဏ္၀င္လာပါလိမ့္မယ္။ အသိဉာဏ္နဲ႔ ဒိ႒ိပယ္တဲ့အဆင့္ကေန အပြားဉာဏ္နဲ႔ ဒိ႒ိပယ္တဲ့အဆင့္ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ အပြားဉာဏ္ကေန အပယ္ (ပယ္ခြါမႈ) ဉာဏ္နဲ႔ ပယ္ခြါႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ျမကြ်န္းသာမိုးကုတ္၀ိပႆနာဓမၼရိပ္သာ website မွ ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ ေရးသားျခင္းကိုကူးယူေဖၚျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment